Vandaag kwamen die van de jongens. Ergens heel in de verte dringt er ook bij hun door dat het verlies onomkeerbaar is.
Mijn moederhart huilt mee.
x
Else
Laat die tranen maar vloeien, hoewel dit vreslijk moet zijn om aan te zien, maar het is vast en zeker een deel van het verwerken! Veel courage nog de komende dagen, je zal blij zijn als de "feest"dagen achter de rug zijn hé ... Knuffel!!!
Steeds weer typ ik wat en dan haal ik het weer weg... Het is wat het is, verdrietig en dat moet er uit, ook bij de jongens... Maar voor een moeder hart met haar eigen verdriet ook zo lastig. Samen een potje huilen is ook goed... Sterkte!
Als ik hier bij de gedachte aan zulk groot verdriet de tranen voel branden, hoe groot moet het dan wel niet zijn voor jullie. Laat ze maar stromen die tranen, het moet eruit, weer een stapje......
Oh lieve Else, wat vreselijk verdrietig. Wij voelen met jullie mee en sturen ondertussen nog steeds met aandacht veel liefde. Vanavond bracht ik Meis naar bed, ze was verdrietig, ik troostte haar en ineens vertelde ze over jou. Dat je zo goed kan troosten omdat je zo lief bent.
Ach, ja, tuurlijk, de tijd verstrijkt en papa komt niet meer terug. Ik hoop dat je ze kunt troosten, troost is er eigenlijk niet, dit is zo'n groot en langdurig verlies :(
Misschien kunnen jullie samen iets doen met je herinneringen. Zet m op maar weer hoor. We lezen en leven nog steeds mee, maar ik heb niet altijd woorden om iets tegen je te zeggen.
Hoi Else, dat zijn,vind ik, de moeilijkste dingen. Het verdriet van je kids. Ik kan alleen maar zeggen, laat het toe. Probeer er te zijn voor je jongens en doe een deuntje mee als het je erg hoog zit. Doe het boek "papa" niet dicht, hou het open en bespreekbaar. Heb zelf voor mijn jongens een fotoboekje gemaakt met foto's van hun papa en zijzelf. Met momenten die ze zelf nog goed weten. Zo hier en daar wat dingetjes geschreven. Ze kijken er niet altijd in maar weten wel precies wat erin staat. Het is iets voor nu en later. Misschien een tip voor als je zelf sterk genoeg om dit te doen. Ik denk aan je en stuur je hier vandaan een warme knuffel
Je hoort het, iedereen zegt het hierboven : janken is prima, janken moét! Hou moed, ik stak net een kaarsje aan en het is weer met jullie in gedachten. x
Zomaar ooit verzeild geraakt hier. Googlend op de naam Elze (zo heet onze dochter) en geraakt door de mooie dingen die ik zag (van vilt en stof enzo). Nu tijden later kom ik nog eens terug en lees ik wat er is gebeurd. Tranen springen in mijn ogen, het verdriet is zo voelbaar. Ik voel geraakt door wat ik lees. Heel veel sterkte voor jullie allemaal!
O, wat zal dat jou pijn doen maar laat ze lekker huilen ook hun verdriet moet een uitweg vinden. Knuffel ze maar lekker dat bied jullie allen troost, sterkte kanjer, je doet het zo goed!!Liefs Linda.
Oh Else, Ik heb heel lang jou blog niet voor bij zien komen. Maar toch wil ik wat laat, reageren. Ik schrik me rot, ik weet niet wat ik zeggen moet. Woorden zijn hier niet voor te vinden, zo erg wat jullie is overkomen. Heel veel sterkte en al ben je weer enkele weken verder, het wordt steeds moeilijker te bevatten. Ik denk aan je en heel veel liefs Lia
Niet leuk. Maar zoals ik altijd maar zeg: beter eruit dan erin!!
BeantwoordenVerwijderenSterkte meis.
X Es.
Och meis, je jongens.... wat moet dat moeilijk zijn. Maar die tranen moeten eruit hoor, opkroppen kan niet en is niet goed. Dikke knuf vanuit hier.
BeantwoordenVerwijderenLaat die tranen maar vloeien, hoewel dit vreslijk moet zijn om aan te zien, maar het is vast en zeker een deel van het verwerken! Veel courage nog de komende dagen, je zal blij zijn als de "feest"dagen achter de rug zijn hé ... Knuffel!!!
BeantwoordenVerwijderenSteeds weer typ ik wat en dan haal ik het weer weg... Het is wat het is, verdrietig en dat moet er uit, ook bij de jongens... Maar voor een moeder hart met haar eigen verdriet ook zo lastig. Samen een potje huilen is ook goed... Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenOch, woorden schieten gewoon tekort en ik weet steeds niet wat te zeggen. Maar ik wil toch wat neerzetten...dus bij deze een virtuele knuffel!
BeantwoordenVerwijderenOch die arme schatten, het is ook zo'n vreselijk verdriet. Ik leef met jullie mee en stuur vanuit Amsterdam een beetje warmte jullie kant op.
BeantwoordenVerwijderenAls ik hier bij de gedachte aan zulk groot verdriet de tranen voel branden, hoe groot moet het dan wel niet zijn voor jullie. Laat ze maar stromen die tranen, het moet eruit, weer een stapje......
BeantwoordenVerwijderenOh lieve Else, wat vreselijk verdrietig. Wij voelen met jullie mee en sturen ondertussen nog steeds met aandacht veel liefde. Vanavond bracht ik Meis naar bed, ze was verdrietig, ik troostte haar en ineens vertelde ze over jou. Dat je zo goed kan troosten omdat je zo lief bent.
BeantwoordenVerwijderenVeel liefs
Ach, ja, tuurlijk, de tijd verstrijkt en papa komt niet meer terug. Ik hoop dat je ze kunt troosten, troost is er eigenlijk niet, dit is zo'n groot en langdurig verlies :(
BeantwoordenVerwijderenMisschien kunnen jullie samen iets doen met je herinneringen. Zet m op maar weer hoor. We lezen en leven nog steeds mee, maar ik heb niet altijd woorden om iets tegen je te zeggen.
zijn gewoon geen goede woorden voor, vind het vreslijk voor je mannekes en voor jou x jenneke
BeantwoordenVerwijderenLieve Else, ik heb er geen woorden voor, maar wil je laten lezen dat ik je berichtje heb gelezen en vaak aan je denk.
BeantwoordenVerwijderenxx Janina
Heftig. Alle sterkte, liefs en goeds voor jou en je jongens.
BeantwoordenVerwijderenMooie moeder, mooie vrouw..
BeantwoordenVerwijderenX
Hoi Else, dat zijn,vind ik, de moeilijkste dingen. Het verdriet van je kids. Ik kan alleen maar zeggen, laat het toe. Probeer er te zijn voor je jongens en doe een deuntje mee als het je erg hoog zit. Doe het boek "papa" niet dicht, hou het open en bespreekbaar. Heb zelf voor mijn jongens een fotoboekje gemaakt met foto's van hun papa en zijzelf. Met momenten die ze zelf nog goed weten. Zo hier en daar wat dingetjes geschreven. Ze kijken er niet altijd in maar weten wel precies wat erin staat. Het is iets voor nu en later. Misschien een tip voor als je zelf sterk genoeg om dit te doen.
BeantwoordenVerwijderenIk denk aan je en stuur je hier vandaan een warme knuffel
Ja het moet eruit, maar wat zal dat heftig pijn doen in je moederhart:'(
BeantwoordenVerwijderenLiefs ♥ Talitha
Vanavond tijdens de top 2000 moest ik aan jouw denken: http://www.youtube.com/watch?v=-WrAq15x47k
BeantwoordenVerwijderenWat een verschrikkelijk verdriet.... Voor jullie allemaal. Sterkte. En liefs.
BeantwoordenVerwijderenVerdriet wil je je kinderen het liefst besparen. Dat lijkt me het ergst van alles. Houdt moed, Else.
BeantwoordenVerwijderenTranen zijn goed, laat ze maar rollen.
BeantwoordenVerwijderenLiefs!
Je hoort het, iedereen zegt het hierboven : janken is prima, janken moét! Hou moed, ik stak net een kaarsje aan en het is weer met jullie in gedachten. x
BeantwoordenVerwijderenWoorden heb ik niet meer. Maar wat zal het goed doen dat ze hun hart bij je kunnen luchten.
BeantwoordenVerwijderenOok van mij voir jullie alle warmte en liefs toegewenst.
Lieve Else ook ik heb geen woorden sterkte samen. Liefs Esther.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte lieve Else ook voor de jongens!
BeantwoordenVerwijderenMarina
x
Hun traantjes moeten ook komen om het verdriet te verwerken. Dikke knuffelaan jou en de jongens!
BeantwoordenVerwijderenSterkte lieve Else....en lieve jongens.....wat een leegte....wat een verdriet.....in gedachten bij jullie...warme omhelzing vanaf hier! xxSas
BeantwoordenVerwijderenWat zou Steven gedaan hebben als de jongens intens verdriet hadden...troosten, hen vastnemen?
BeantwoordenVerwijderenLieveke, je doet het goed...
Katrien x
Ook voor jouw jongens een knuffel, het zal voor hen een heel moeilijke tijd zijn nu...
BeantwoordenVerwijderenDie zoetekes... kruipen jullie maar af en toe in een knuffelcocon.
BeantwoordenVerwijderenLiefs
Zomaar ooit verzeild geraakt hier. Googlend op de naam Elze (zo heet onze dochter) en geraakt door de mooie dingen die ik zag (van vilt en stof enzo).
BeantwoordenVerwijderenNu tijden later kom ik nog eens terug en lees ik wat er is gebeurd. Tranen springen in mijn ogen, het verdriet is zo voelbaar. Ik voel geraakt door wat ik lees.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal!
Oh Ocharme, arme jongens! Ik hoop da jullie de moed vinden om deze gelijke tijden samen te trotseren!
BeantwoordenVerwijderenO, wat zal dat jou pijn doen maar laat ze lekker huilen ook hun verdriet moet een uitweg vinden. Knuffel ze maar lekker dat bied jullie allen troost, sterkte kanjer, je doet het zo goed!!Liefs Linda.
BeantwoordenVerwijderenTranen zijn triest maar ook goed, gezond.
BeantwoordenVerwijderenSterkte!
Liefs Els
dat is toch ook niet te bevatten. veel warmte toegewensd
BeantwoordenVerwijderenOh Else,
BeantwoordenVerwijderenIk heb heel lang jou blog niet voor bij zien komen.
Maar toch wil ik wat laat, reageren. Ik schrik me rot, ik weet niet wat ik zeggen moet.
Woorden zijn hier niet voor te vinden, zo erg wat jullie is overkomen.
Heel veel sterkte en al ben je weer enkele weken verder, het wordt steeds moeilijker te bevatten.
Ik denk aan je en heel veel liefs
Lia