Ik ben net wakker het is nu vier uur!
Eigenlijk ben ik blij de al bijna vertouwde pijn te voelen in mijn lijf.
Gisteren veel besluiten moeten nemen, de plek van het afscheid, de kaart, de vorm van het afscheid, en tijden.
Daarna voelde ik niets meer!
Niets voelen vind ik erger dan de pijn. De pijn is echt, en komt uitverbondenheid voort. Niets voelen lijkt een echt afscheid.
Dus liever PIJN!
Als Jullie willen lezen wat er echt gebeurt is kan dat HIER
Om zeven uur gaat de wekker want Yourian onze oudste zoon heeft besloten een half dagje naar school te gaan.
We gaan samen op de fiets.
x
Else
Lieve Else
BeantwoordenVerwijderenWat heb je toch een moedige oudste zoon. En jongste!
En jij beschikt over een enorme kracht!
Fijn dat je samen gaat fietsen.
(aan alle lieve vrouwen die 'iets' voor Else willen doen. Kijk even op mijn blog. Nellekus.blogspot.com)
Mijn gedachten zijn bij je, lieve Else
X
Hallo Else,
BeantwoordenVerwijderenIk lees nu pas dat vreselijke bericht. Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht toewensen om dit vreselijke verdriet te kunnen verwerken.
Liefs Desire
Dikke knuffel!!
BeantwoordenVerwijderenEen gevoel van verlamd te zijn en door te moeten gaan, vreselijk. Ik ben er zeker van Else dat er ook weer vandaag veel mensen aan je denken, in gedachten bij jullie zijn,deze ochtend moest ik er ook weer aan terugdenken. Dikke knuffel!
BeantwoordenVerwijderenIk word er stil van , van het verslag... en een hulpeloos gevoel krijg ik van binnen omdat ik besef dat woorden woorden zijn op een moment als dit!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte en moed!!
Dikke knuffel
Maren
Wat een heftig verhaal... Ik word er helemaal stil van.
BeantwoordenVerwijderenNogmaals heel veel sterkte en een dikke knuffel voor jou en je kinderen!
ik leef zo met jullie mee, ik heb het verhaal gelezen,.....jemig:-(. liev else en kids ik denk aan jullie
BeantwoordenVerwijderenlieve groet en knuffel jenneke
Inderdaad hulpeloos omdat woorden maar woorden zijn...
BeantwoordenVerwijderenWat moedig van jou dat je je gevoel kan neerschrijven!
Veel moed Else, héél veel moed wens ik je! Voor jou en je gezin!
Licht en liefde, Else - en een warme omhelzing van mij,
BeantwoordenVerwijderenAnja
Ik las het verhaal ook in een krant (welke weet ik niet meer) en wist toen dat het over jouw Steven ging. Vind het zo erg voor jullie, ongelofelijk. Je hebt gelijk, iets voelen is beter dan niets voelen. En jij mag bepalen hoe je je voelt. Ik vind het fijn om hier je berichtjes te lezen, ook al zijn ze niet leuk van aard. That's life.
BeantwoordenVerwijderenSterkte en knuf aan je dappere zonen.
Esther.
Dapper dat je hier al een aantal dagen je gevoelens aan iedereen durft bloot te geven. Het raakt me, ook al ken ik je niet persoonlijk. Wat ben je dapper en sterk (en je kinderen zo te lezen ook) Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
BeantwoordenVerwijderenLieve Else, een heel dikke digi-knuffel van een medeblogster die hier met tranen in de ogen zit te lezen wat jullie overkomen is... Ik wens jullie heeeeeel veel liefde, licht, kracht en sterkte toe met dit grote verdriet en verlies!! Lieve en warme groet, Stefanie
BeantwoordenVerwijderenIk heb het gebeuren gelezen. Prachtige omgeving maar zo'n triest verhaal.
BeantwoordenVerwijderenEen warme knuffel,
Thea.
Lieve Else, wat een heftige tijd maken jullie mee. En wat knap van je dat je het zo van je afschrijft. Heel veel sterkte!
VerwijderenWat een stoere kinderen heb jij!
BeantwoordenVerwijderenEn jij zelf ook!
Ik ziet hier weer met tranen in mijn ogen en je bent regelmatig in mijn gedachtes X
Wat heftig om het hele verhaal te lezen...
BeantwoordenVerwijderenIk denk aan je
xx
Sofie
De tranen schieten in mijn ogen als ik dit allemaal lees. ik wil jullie nogmaals enorm veel sterkte wensen met alles!
BeantwoordenVerwijderenWat een heftig verhaal en dat zijn jullie samen sterk, liefs Esther.
BeantwoordenVerwijderenik heb het gelezen en ben er stil van. wat heeft het noodlot hard toegeslagen.
BeantwoordenVerwijderenheel heel veel sterkte met alle beslissingen die je moet nemen.
Lieve Else heel veel sterkte en heel veel kracht, dat je straks na de verdoving weer de pijn mag gaan voelen van dit onmetelijke verlies. Ik las dat hij 40 is geworden, dat betekent met 25 jaar samen zijn, dat jullie eigenlijk zo'n beetje je hele leven samen zijn geweest en dat hij zo'n groot deel van je leven is geworden.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je de kracht vind om iedere dag opnieuw met kleine stapjes verder te gaan en dat je weer richting kunt gaan geven naast dit ongelooflijke gemis samen met je zoons die natuurlijk ieder op hun manier hier een wending aan moeten geven.
Heel veel sterkte en heel veel lieve schouders waar je op mag uithuilen, steun bij mag vinden. Warme groetjes en dikke knuffels van Susan
Heb net het verhaal van Roel gelezen, hoe verschrikkelijk moet dit ook voor hem en Guy (geweest) zijn, maar hoe dapper ze geprobeerd hebben hem te redden. Op zijn bericht kan ik niet reageren, daarom via jouw blog ook voor hen een hele warme en dikke knuffel. Jongens, jullie hebben gedaan wat je kon.
BeantwoordenVerwijderenElse, ik begrijp heel goed dat dit een enorm gemis is voor jullie, ook die leegte is denk ik een vorm van pijn, maar dan komt het er alleen even niet uit. Vandaag ga ik je weer een digitale knuffel geven en een arm om jouw schouders, heel veel sterkte samen met jouw kinderen.
En Yourian: ik vind het heel moedig van jou om toch even naar school te gaan. Misschien dat je steun vindt bij jouw klasgenoten en leraar?
ik denk aan je xx
BeantwoordenVerwijderenIk heb het verslag net gelezen. Het moet voor de mensen om hem heen daar ook zo vreselijk zijn geweest én toch hebben ze gehandeld, instinctief de juiste dingen gedaan. Maar tegen zoveel natuurgeweld is niets en niemand bestand.
BeantwoordenVerwijderenNiets voelen is ook pijn (weet ik jammer genoeg uit ervaring), dat komt denk ik ook voort uit een soort zelfbescherming en uit het wel dóór moeten gaan met je kinderen. Het is goed voor je zoon(s) te praten met klasgenoten, leraren, ook dat helpt, niet alleen staan in je verdriet.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe. x Syl
Je verhaal klinkt als leven in een luchtbel, waarin alles trager lijkt te gaan, harder lijkt te klinken, waarin tijd iets anders is dan normaal. Waarin je hoopt dat ze spat, dat ze er niet is, die bel, dat ze weldra plopt en dat alles dan weer is zoals normaal.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk wens ik je natuurlijk dat het allemaal niet is gebeurd. Maar omdat dat niet kan, wens ik je heel veel rust, mensen om je heen, steun, courage, tijd met je kindjes. Wens ik je een plek om het allemaal te plaatsen zodat er mee te leven valt.
dikke knuf
BeantwoordenVerwijderenIk wil jullie veel moed en kracht toe wensen!
BeantwoordenVerwijderenzo onwerkelijk moet het zijn ... heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenIk blijf telkens terug keren naar je blog in de hoop dat het allemaal niet echt is...
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte voor jou en je zonen!
Knuffel
Bij vrouw Hommel las ik dit, wat een pijn, wat een verlies. ofschoon ik neut ken gaat mijn hart naar je uit, en wens ik je alle kracht. Lieve groet, Gerda
BeantwoordenVerwijderenHet blijft maar door mijn hoofd spoken. Zo verschrikkelijk. Heel veel liefs en sterkte...
BeantwoordenVerwijderenHeb een kaarsje in de zijbalk van mijn blog gezet...voor jou en je familie.
BeantwoordenVerwijderenHet zag/ziet er zo'n ferme man uit...een leeuw, een rots van een kerel.
Lieveke toch, ik denk aan jou.
Katrien.
Zo een mooie foto!! En zo een pakkend verhaal! Hopelijk krijg je voldoende steun van familie en vrienden, maak daar maar gretig gebruik van, want dit is te veel om alleen te dragen!
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte!
Wat een ongelooflijke nachtmerrie......
BeantwoordenVerwijderensterkte lieve meid ik ken je niet maar heb mijn papa ook zoverloren mijn mama is er nog nie goe van maar trek j op aan je kids schreeuw dri,k een glas maar vooral je bent een sterke en toch iedereeb zegt hou moed en jij denkt waar haal ik da bij sinterklaas ken da gevoel soms rot op met die opmerkingen ik wil; hem terug maar niks alleen woorden en herinneringen die nu heel veel pijn doen en binnenkort ebt da langzaam in iets mooi gemis blijft de liefde blijt ook leer je iemand anders kennen die liefde blijft geloof mij da kleine sterretje aan de hemel dat is hij daar moet je in geloven voor je kids en geloof me het is bij mij 4 jaar geleden ik schreeuw nog heb nog verdriet maar stilaan krijgt het een plaats stop aub nie met leven aan je lief te zien was hij een levensgenieter probeer als alles wat geevolueerd is zijn visie over te nemen met je eigen gedachten en babbel in je gedachten met hem laat hem los maar toch da kleine beetje hou je vast de kids en al die woorden ik kon iedereen wel neerknallen waarom wij ik wat hebik da aan verdient maar het leven stopt helaas nie en mensen ja wat kunnen ze doen nieveel lieve meid als je een wil bellen doe gerust 0487473792 ik doe nie mee aan stofjes enzo ik ga zelfs na 4 jaar nie nr het kerkhof ik verwerk op mn manier dus een dikke kus voor jou en de kids uit antwerpen
BeantwoordenVerwijderenWat heftig. Ik denk ook aan jullie...
BeantwoordenVerwijderenJullie zijn zo flink, zoek kracht bij elkaar!
BeantwoordenVerwijderenMoed en sterkte, liefs els
Tjee, weet niet goed wat te zeggen... Wat een nachtmerrie. Gecondoleerd en heel veel sterkte bij het verwerken van jullie enorme verlies
BeantwoordenVerwijderenLieve Else ik kan net zoals veel mensen de juist woorden niet vinden... maar weet de hemel heeft er een ster bij!
BeantwoordenVerwijderenSterkte,
Dikke X
Marina
Else,
BeantwoordenVerwijderenIk ken je niet, alleen van je blog te volgen, wat vind ik dit vreselijk. Ik heb het verhaal gelezen en krijg er een prop van in mijn keel. Ik wens je heel veel moed en sterkte om dit drama te boven te komen.
Groetjes
Mireille
Wat een dappere zoon!!! En zo'n dappere moeder , x
BeantwoordenVerwijderenWat een vreselijk verhaal toch. Heel flink van je zoon dat hij een halve dag naar school wil. Ik wens heel erg veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenHallo Else,
BeantwoordenVerwijderenIk ken je niet persoonlijk, maar wil jou en je kinderen toch heel veel sterkte toewensen.
Lieve groet,
Lybrich
Heb het verhaal ook gelezen. Amai.............
BeantwoordenVerwijderenDat is heftig.
Sterkte meid!