De verandering naar een nieuwe herfst, vorig jaar herfst was mijn lief er nog.
Het overviel me van de week, terwijl de regen tegen de ruiten sloeg en de wind om het huis gierde.
Toch sprong ik op mijn vaste tijd op de fiets voor mijn rondje. Enkels hoge plassen, regen die mijn lenzen er bijna uitspoelde ,de juiste muziek, maakte dat ik me levend voelde. En dat niemand mijn tranen zag, die rijkelijk vloeide was ook een fijne bijkomstigheid;-)
Ik weet niet wat ik aan het doen ben of waar ik me in mijn rouwproces bevind, maar dat ik me levend kan voelen in het moment, dat is soms , heel even, genoeg.
Het laat mijn liefde weer stromen..........
x
Else
ps hier is hij met mij aan het bellen;-)
Ach moppie, ik ken je helemaal niet 'in het echt' maar ik kan het me zó voorstellen dat je tijdens zo een fietstochtje zo een beetje in je eigen tranen verdrinkt. Het moet eruit hoor! Ik vind je een ontzettend stoer mens.
BeantwoordenVerwijderenElse, ik heb al een tijd niet meer gereageerd, maar lees wel altijd je post. Nu wil je zeggen dat je een kanjer bent. Ik had jullie zo graag gegund dat het anders was gegaan, natuurlijk! Maar zoals jij in dit proces staat, daar kan ik alleen maar met groot respect naar kijken! Liefde en licht voor jou en je kinderen.
BeantwoordenVerwijderen10 maanden, 1 jaar, 10 jaar...je zult het altijd blijven voelen omdat de liefde zó sterk is.
BeantwoordenVerwijderenHet wordt alleen steeds iets makkelijker om er mee om te gaan, echt.
Dat kost tijd.
Neem de tijd.
Doe het op je eigen manier, fietsend in de regen.
xxsterkte
Even een arm om jouw schouders...
BeantwoordenVerwijderenMooi bericht, mooie liefde, je bent zo rijk geweest en nog natuurlijk :) Sterkte hoor!
BeantwoordenVerwijderenKnuffel van mij....nu ik net getrouwd ben met met de liefde van mijn leven moet ik er niet aan denken om hem kwijt te raken. Ik heb zoveel bewondering voor je, om hoe jij met het leven zonder je lief en de vader van je jongens omgaat. Hou vol, je kunt het. XX
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel en héél veel liefs!
BeantwoordenVerwijderenJe berichtjes grijpen me zo om mijn hart! Sterk en vol liefde.
BeantwoordenVerwijderenik vind je een stoere vrouw. sterkte!
BeantwoordenVerwijderenDat je zoveel verdriet hebt, zegt ook iets over de liefde die jullie voor elkaar voel(d)en. Dat mag je koesteren en daar mag je trots op zijn.
BeantwoordenVerwijderenGroeten van Juffrouw Mier
De liefde is nog altijd zo groot! Net zoals het verdriet. Logisch dat je af en toe eens tranen met tuiten huilt, natuurlijk. Je bent een sterke madam, hoor. Ik heb bewondering voor je. Dikke knuf, Me
BeantwoordenVerwijderenLieve Else, het maakt niet uit hoelang of wanneer maar hij zit in jou en je kids. September is mijn "struikelmaand" zo noem ik hem sinds 3 jaar. Steeds in deze maand ga ik onderuit en voelt alles donker om me heen. Nu ook weer.... Wel fijn als je in de regen de tranen kan laten stromen dit haalt meestal wel de druk ervan af. Ik denk aan je
BeantwoordenVerwijderenToen ik de titel van je stukje las; had ik een gevoel van 10 maanden al en inderdaad ook het gevoel van nog maar 10 maand. Zeker is dat je al een hele weg hebt afgelegd. Fijn om lezen dat je even in het moment kan zijn en je tranen kan laten vloeien... Ik pink een traan mee, ten gepaste tijde. Liefs, Veerle
BeantwoordenVerwijderenDat eerste jaar is toch zo kl*te...alles voor de eerste x alleen doen.
BeantwoordenVerwijderenIk denk aan je.
x
ach lieve Else toch !
BeantwoordenVerwijderenKnuffel!
BeantwoordenVerwijderenTien maanden of tien jaar, waar je zit in je rouwproces maakt niets uit, dat verspringt.
BeantwoordenVerwijderenHet is jouw unieke proces en doe het op jouw manier.
Mooi hoe je het kunt verwoorden op je blog.
X
Ook al kennen we elkaar helemaal niet, ik lees van tijd tot tijd je berichten.
BeantwoordenVerwijderenEen rouwproces is moeilijk, héél moeilijk. Dit jaar doe je alles voor het eerst alleen, zonder je lief. De beschutting en bescherming van je eigen huis voelt veilig. De buitenwereld doet je extra beseffen dat hij er niet meer is, je dus echt alleen verder moet..en dat doet pijn, veel pijn.
Liefs,
Letty/Elle-Bee
Ik voel de pijn van jullie verlies door mijn scherm heen.
BeantwoordenVerwijderenHet zou niet mogen he. Iedereen zou zijn leven lang gelukkig moeten zijn met de persoon waarvan die houdt.
Gelukkig mogen we wel de mooie herinneringen met ons mee nemen, als we die kans niet krijgen om bij elkaar te blijven. Ze doen je verdergaan... En af en toe huilen om het gemis, daar is helemaal niets mis mee.
Dikke knuffel!
Ik voel het ook. En wat een geweldige vent heb je, zoals ie daar staat, dan doet het natuurlijk nog meer pijn. Sterkte. Veel liefs!
BeantwoordenVerwijderen