Een mijlpaal zonder mijn lief, een zoon zonder vader.
Ik voel me als of ik in de zee sta met een verradelijk sterke onderstroom.
Toch moet ik blijven staan, rechtop.
Een afscheids toneelstuk zonder vader en moeder is een onmogelijkheid.
Dus doe ik domme werkjes terwijl ik wacht op de avond.
Ik schilder houten kralen voor kettingen en armbandjes.
x
Else
Schilderen kan rust brengen en op z'n momenten heb je rust nodig. Geniet toch van het toneelstuk! Hij zal meekijken, daar ben ik zeker van...
BeantwoordenVerwijderenMeid, heel veel sterkte vanavond! Het moet wel heel moeilijk zijn om telkens weer te beseffen dat je alleen verder moet, en dat hij er echt niet meer is! Ik denk aan je.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte! Ik denk dat al die eerste-keren-zonder inderdaad een verschrikking moeten zijn voor jou en de kids, mar als je rust vindt in schilderen of eender ander werkje, dan moet je dat zeker doen! Nogmaals veel sterkte. Liefs, Me
BeantwoordenVerwijderenSterkte liefssss
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte vanavond Else. Ik hoop dat je er toch van kunt genieten.
BeantwoordenVerwijderenEn ook wens ik je een mooie tijd toe met de jongens op jullie campingtocht!
Warme groetjes van Susan
veel kracht om overeind te blijven staan!
BeantwoordenVerwijderenWat moeilijk. Veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenveel sterkte meid!
BeantwoordenVerwijderenTelkens lees ik je verhalen en je schrijft het steeds zo krachtig. Het raakt me elke keer weer. Wat heftig voor jou en je jongens. Veel sterkte met deze nieuwe stappen die maar steeds moeten worden genomen!!
BeantwoordenVerwijderenX
BeantwoordenVerwijderen