Ik heb een haat/liefde verhouding met praten. Soms kom ik uit een ontmoeting met iemand en vraag mezelf af of degene zijn oren niet toeteren van mijn geklets.
Maar als ik innerlijk werk moet verichten, dan word ik stil, zwijgzaam.
In de tijd dat we samen waren was ik ook regelmatig zwijgzaam.
Bespiegelingen waaruit ik zelf weer zichtbaar wordt.
Er is een hoop innerlijk werk dat vericht moet worden, dus is het hier stil.
Misschien om mijn innerlijke stem beter te horen?
Of om dat het werk dat verzet wordt al genoeg lawaai maakt?
x
Else
Mooi geschreven Else.
BeantwoordenVerwijderenSprakeloos.
Katrien x
Hier nog zo iemand die je de oren van de kop kan afkletsen, maar ook heel stil kan zijn. Je hebt het prachtig omschreven. Geniet maar van de stilte. Warme groetjes en knuffels!
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven Else. En ook herkenbaar. Geniet van de stilte.
BeantwoordenVerwijderenLiefs !
BeantwoordenVerwijderenWe denken aan jullie.
Je schrijft het mooi... ik denk dat er omstandigheden zijn dat een mens zelf niet meer weet wat wil ik...
BeantwoordenVerwijderenVele lieve groetjes,
Marina
Pak jij maar de stilte, ik denk aan jullie!!
BeantwoordenVerwijderenStilte kan zoveel rust geven, helen en genezen...
BeantwoordenVerwijderenIk zou af en toe wat meer stilte willen in deze hedendaagse
hectiek...lijkt me heerlijk.
doe wat goed voelt, xx
Wat heb je dat mooi beschreven,
BeantwoordenVerwijderenStil van X
Dat is een mooie tegenstelling. Alles op zijn tijd. Liefs Talitha
BeantwoordenVerwijderenLiefs Esther.
BeantwoordenVerwijderenbespiegelingen waaruit ik zelf weer zichtbaar word...........
BeantwoordenVerwijderenPrachtige titel voor een boek ...