Vandaag is het drie maanden geleden.
Eigenlijk kan ik er niet zo veel over zeggen, het is stil en leeg.
Door heel veel dezelfde dingen te maken, kan ik mezelf over de echt ondragelijke dagen heen krijgen.
En dat is fijn en geeft hou vast. Ook met de jongens is er al weer iets van een gewoonte in de steigers gezet. Zo doen we het avondritueel nu zonder onze liefste pappa. Het spreukje voor hem kennen ze uit hun hoofd.
Zo zetten we de stappen die we nooit hadden willen zetten zonder hem. Maar we zetten ze en ik zie aan de jongens dat ze ook nog echt vreugde kunnen beleven. En dat sterkt me.
Ik gebruik mijn blog om mijn gedachten en gevoelens helder te krijgen, en ik wil jullie heel erg bedanken voor jullie lieve woorden en steun.
DANK!!
x
Else
ps vaak is het nog zo onwerkelijk!
Ook als ik deze foto zie! lijkt het net of hij gewoon nog ergens door de bergen wandeld.
Met zoveel graagte gedaan!
BeantwoordenVerwijderenJe doet het zo goed, Else, je komt er wel doorheen samen met de jongens.
Je bent een ontzettende kanjer !
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtige foto Else!
BeantwoordenVerwijderenIn gedachte bij jullie.
BeantwoordenVerwijderenIk reageer lang niet altijd, maar ondanks dat ben je veel in mijn gedachten. Gek is dat toch eigenlijk, zo mee te voelen met iemand die je helemaal niet in het echie kent...Fijn dat bloggen je iets helpt.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat we allemaal super trots op je zijn! Toch fijn dat dit samen een klein beetje jou kan helpen door die o zo zware periodes heen.
BeantwoordenVerwijderenTrots op jou en je jongens.
Ik vind het zo moedig van jou om dat hier allemaal neer te pennen. Goed dat het je wat helpt... x (Heb jij hier ergens een mailadres staan? Ik heb hier een oud sprookjesboek waar jij misschien wel blij mee zou zijn, om labeltjes te maken...)
BeantwoordenVerwijderenJe bent een doorzetter Else!! Van daarboven is hij vast en zeker heel trots op jullie.
BeantwoordenVerwijderenWat ben je een sterke vrouw en mama voor je kinderen! Fijn dat je voor jezelf een manier hebt gevonden het iets dragelijker te maken. warme groeten, Pascale
BeantwoordenVerwijderenJe doet het goed.
BeantwoordenVerwijderenEn structuur-ritme-rust helpt zeker tegen de onrust van het verdriet
(heb ik zelf ook ontdekt)
Prachtige foto hoor!
xx
Het leven lijkt soms zomaar weer vanzelf door te gaan. De kinderen pikken het ook weer een beetje op. Maar het verdriet is er niet minder om. Je bent sterk, ik wens je een sterke schouder om soms even op uit te huilen. X
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtige foto, ik kan me voorstellen dat je die gedachte hebt het is ook nog zo vers en zo onverwachts en onbegrijpelijk, ik vind je zo dapper en sterke. X Esther.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat de reacties je sterken en helpen. Ik zit toch vaak even aan je (jullie) denken.
BeantwoordenVerwijderenIk wens jullie veel kracht toe
Ik moet hiervan huilen. Het zijn ook jouw tranen, zo steun ik jou ook een beetje...
BeantwoordenVerwijderenHier zit ik al in de 4e maand en nog steeds lijkt het een grote droom waaruit ik maar niet wakker wordt. Soms denk ik echt dat papa op vakantie is, een vakantie die al even duurt...
BeantwoordenVerwijderenPff daar komen de tranen weer, oh meis hoe moet jij je dan niet voelen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben zo blij dat het blog je helpt, je creativiteit je helpt om je erdoorheen te slepen.
Mooi dat je samen met je zoons nieuwe tradities maakt en natuurlijk ook oude in leven houdt.
Fijn dat er ook weer gelachen kan worden, lieve Els heel veel sterkte.
Warme groetjes en dikke knuffels van Susan (ennuh graag gedaan)
ik weet niet wat ik moet zeggen. drie maanden, zo lang, zo kort.
BeantwoordenVerwijderenElse, de foto's zijn iedere keer zo prachtig...en ook heel erg onwerkelijk.Dat hij gestorven is in de sneeuw terwijl hij deed waar hij duidelijk zo van genoot is ergens ook symbolisch, het verdriet is er natuurlijk niet minder om...en
BeantwoordenVerwijderenhet wrede is...dat jij enkel nog kan optellen hoe lang je hem al kwijt bent..
Ik denk dat we met zijn allen soms wel verkeerde woorden neerpennen...maar ik denk ook dat we met zijn allen zo vaak aan je denken dat dat misschien niet eens erg is, als we het wat stuntelig of cliché verwoorden.
Katrien x
Oh, het lijkt me zo moeilijk! Wat sterk ben je en wat fijn dat je jongens ook weer kunnen lachen. X mariel
BeantwoordenVerwijderenLieve Else,
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie foto van Steven, wij missen hem ook! Hij is vast enorm trots op je zoals je de jongens hierdoor kunt begeleiden, en hoop dat het langzaam stukje voor stukje ook voor jou beter te dragen wordt. De pijn die je voelt kan niemand helpen dragen, maar je wordt gezien en gehoord als je het wilt!
Heel veel liefs!
Yvonne (S.)
Je doet het zo hartstikke goed! Praat en schrijf maar van je af. Wij luisteren allemaal graag naar je.
BeantwoordenVerwijderenHij is blijkbaar gestorven op een plek waar hij graag was ....Mooie foto!
BeantwoordenVerwijderenVeel moed !
Het kan niet vaak genoeg gezegd worden denk ik. Wat je schrijft komt binnen, ik bewonder je dapperheid, je openheid en je kracht. De jongens boffen met zo'n moeder.
BeantwoordenVerwijderenLieve Else,
BeantwoordenVerwijderenJe kids zijn nu het belangrijkste en ik hoop dat je van je jongens kunt genieten met je lief in je hart. Hier hangt een foto collage van ons laatste familie uitje. Hij staat lachend op elke foto, Het voelt goed om hem steeds zo te zien.
Als je kinderen het goed doen gaat het met jou ook goed. Het geeft je de kracht om verder te gaan, als jij 's morgens op bed zou blijven blijven hun ook liggen. Al kruip je het liefst onder een dekentje. Regel en structuur werkt volgens mij het beste ook al valt dat niet altijd mee. Het gemis blijft. Heb voor mijn jongste nu een hulptraject gestart. Hij wil graag sterker zijn voordat hij naar het middelbaaronderwijs gaat. Ze gaan zijn faalangst en het gemis behandelen. Hij wilt dit zelf. Ze hebben hem beloofd dat ze hem voor de overgang op de rit hebben. Vind dit zelf best pittig en heb veel terugflitsen. Vind het zelf altijd heel moeilijk als mijn jongens het moeilijk hebben. Dat ik verdriet heb nou ja oké daar zal ik het mee moeten doen maar dat m'n kanjers dat door moeten maken vind ik zo erg. Eigenlijk nog erger dan dat van mezelf. Ik hoop dat je iets aan m'n schrijven hebt. Wil je niet ontmoedigen, de kuilen blijven diep maar je kruipt er steeds sneller uit, let maar op. Lieve groet vanaf hier
Ik lees je berichtjes telkens, ik weet alleen niet wat ik moet zeggen. Ik denk dan even aan jullie, tussendoor ook en denk dan...volgens mij doe je het goed daar, zo goed als mogelijk in zoiets pijnlijk.
BeantwoordenVerwijderenWat zijn 3 maanden? het is toch nog zo onwerkelijk, je bent dapper samen met je jongens..!
BeantwoordenVerwijderenJe bent een bikkel! Prachtige foto!
BeantwoordenVerwijderenIk kan me voorstellen dat het steeds weer tegenkomen van zulk soort foto's en spullen het allemaal nog moeilijker maken. Het lijkt dan inderdaad net alsof hij er nog is en elk moment weer binnen kan stappen.
BeantwoordenVerwijderenHet is wel fijn dat je zoveel mooie herinneringen aan hem hebt. Hoewel ook dat het weer extra moeilijk maakt natuurlijk.
Wat een mooie foto en wat doe je het goed, schrijf lekker alles van je af, wij luisteren wel. Je bent een kanjer, ik heb zo'n bewondering voor je en wat is nu 3 maanden, niets toch, jullie komen er wel!!!!
BeantwoordenVerwijderenHet moet inderdaad zo onwerkelijk zijn. Als ik je foto's zie, en je woorden erbij lees... Het lijkt bijna echt alsof hij nog ergens in de bergen rondwandelt... Misschien op een bepaalde manier ook echt... Goed dat je jezelf erdoorheen sleurt, dat je manieren zoekt om de dagen door te krijgen, en dat je die ook vindt, dat je samen met je zonen verder schrijft aan jullie verhaal. Het moet zo onwerkelijk moeilijk zijn, maar je doet het toch maar allemaal. Elke dag een nieuwe dag. Veel moed...
BeantwoordenVerwijderenXXX
Koude rillingen krijg ik bij het lezen van je mooi bericht... lieve Else je doet het zo goed... daardoor kunnen de kinderen ook weer een beetje vreugde beleven!
BeantwoordenVerwijderenHele mooie foto...
Dikke knuffel,
Marina
lieve Else
BeantwoordenVerwijderenIk kan het pijn en verdriet niet wegnemen.
Maar een hele dikke knuffel van mij.
Groetjes Sandra
Je houdt het al drie maanden vol, wat goed. Gek hè, dat alles dan gewoon doorgaat. One step at a time!
BeantwoordenVerwijderenEsther.
Knap dat je doorgaat met stappen zetten. Heel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenHoop dat het frutselen met je stoffen gisteravond fijn was. x
BeantwoordenVerwijderenJe bent zo'n dappere vrouw Else!
BeantwoordenVerwijderenVerdriet is niet te verzachten, het aardse gemis ook niet, maar wat mogen we dankbaar zijn voor ons geheugen! Daar zal hij altijd voort leven, bij jou, bij jullie kinderen, en bij alle anderen die hem lief waren.
Sterkte lieve Else, een dikke knuffel voor jou en je boys!
mooie foto!! En wat vind ik je toch sterk en liefdevol.
BeantwoordenVerwijderenLiefs x
Ik vind je zo sterk (ook al voelt dat voor jezelf misschien niet zo) en dapper. Al je posts lees ik maar weet vaak gewoon niet hoe ik er op moet reageren omdat er eigenlijk geen woorden voor zijn... Fijn om te lezen dat je met het freubelen je dagen iets verdraaglijker zijn. Heel veel sterkte voor jou en je kinderen! Liefs!
BeantwoordenVerwijderenPrachtige man! Wat heerlijk als je zo hebt lief gehad... Diepe buiging voor jou en je jongens!
BeantwoordenVerwijderenNog steeds onvoorstelbaar dat je zonder die mooie lieve man en vader verder moet...maar je doet het zo goed in mijn ogen. Ieder stapje is er een! Ik wens dat je veel liefdevolle mensen om je heen hebt die jou en je jongens de nodige steun geven. Liefs Talitha
BeantwoordenVerwijderenIeder afscheid is een herinnering aan iets moois...
BeantwoordenVerwijderenx
Lieve Else, wat ben je open en eerlijk en wat deel je je leven mooi met ons volgers. Ik heb diep respect voor je. Liefs Evelien
BeantwoordenVerwijderenbewonderenswaardig hoe jullie er mee om gaan.
BeantwoordenVerwijderenSterkte