Een heen en weer bewegen tussen hollen en stil staan, vast roesten, vast klampen van wat je denkt nog te hebben aan herinneringen, gevoelens. Denken dat dat de enige manier is waarop je nog verbonden bent. maar door dat te denken, scherm ik me af van de verbinding, die , als ik gewoon laat zijn wat is, voor me open ligt.
Het besluit wat steeds weer opnieuw voelt als een loslaten van wat ik had ,om zo opnieuw te kunnen voelen dat loslaten niet betekend laten vallen, maar opnieuw verbinden.
x
Else
Wat een prachtige tekst. Er is vast veel moed nodig om te doen wat goed voor je is.
BeantwoordenVerwijderenMooi.....en meer schrijven, dat moet jij doen!
BeantwoordenVerwijderenx
mooi verwoord!
BeantwoordenVerwijderenIk moet zo denken aan een lied van Stef Bos. Ik stuur je een link en vergeef me als het misplaatst is.......https://www.youtube.com/watch?v=d1OGYgbDlNc&list=PLG1AkU63cHdZgnSbnoV1GS8xPYLlSsRJx&index=53
BeantwoordenVerwijderen9 (verstild in steen, Stef Bos)
Dag, Madelief
Wow, absolutely fantastic blog. I am very glad to have such useful information.
BeantwoordenVerwijderenหนังสยองขวัญ