dinsdag 19 november 2013

Geen bodem..........of toch?

Het is een wankel evenwicht, kleine dingen maken me aan het wankelen. Dan schiet mijn ademhaling weer omhoog, en zoek ik hou vast buiten mezelf.
Soms weet ik het gewoon even niet meer. Moet ik onder de wol of juist op de fiets, een gesprek of even alleen, iets maken of juist opruimen.
En als ik dan schrijfsels van mezelf terug lees ben ik verbaast, de inzichten die ik beschrijf lijken weggezakt. Maar ja hoe kan het ook anders zonder bodem.


Hij was een deel van mijn bodem, en nu ik niet meer op zijn schoot kan gaan zitten, of een arm om me heen kan trekken. Moet ik naar de plek waar hij nog leeft, in mijn hart, over de drempel van de pijn, terug naar mezelf.
Want daar is levende liefde.

Zo nu ga ik lekker even dropjes eten, want dat is eigenlijk altijd wel goed;-)
x
Else

zondag 17 november 2013

Zondag.......

In de rust van de zondag wandel ik heel voorzichtig door mijn zieleland. De klanken van Arvo Part begeleiden me steeds verder naar binnen. En soms ontstaat er even innerlijke ruimte. Lijkt het of ik vrij kan ademhalen. Er zijn me spiegels voor gehouden deze afgelopen tijd. Door moedige lieve mensen. Dat heeft weer delen van mijn zieleland zichtbaar gemaakt.
Nu maak ik tijd om deze plaatsen in mijn ziel te bezoeken en weer deel van mij te maken, heel voorzichtig, want ik voel me zo kwetsbaar.
X
Else

dinsdag 12 november 2013

Een jaar..........


      Do not stand at my grave and weep
      I am not there. I do not sleep.
      I am a thousand winds that blow
      I am the diamond glints on snow.
      I am the sunlight on ripened grain.
      I am the gentle autumn rain.
      When you awaken in the mornings hush
      I am the swift uplifting rush
      Of quiet birds in circled flight.
      I am the soft stars that shine at night.
      Do not stand at my grave and cry;
      I am not there. I did not die.

     By Mary Elisabeth Frye








Mijn liefste, vandaag is het een jaar geleden dat je je aardse leven verruilde voor een leven in de geest.
Wat ik heb gemerkt is dat die scheiding niet zo hard is als we vaak denken.
Ik heb je lief en voel je liefde.
En dat is wat we levend houden, de jongens en ik.
Tot aan de sterren en terug ,mijn prachtige man.
X
Else

Volgers